بررسی تجزیه زیستی رنگ ایندیگوکارمین توسط سیستم های شامل دو گونه اسینتوباکتر و محیط کشت

رنگ¬های سنتزی از جمله رنگ¬های مورداستفاده در صنایع به¬ویژه صنعت نساجی هستند. درطول استفاده از این رنگ¬ها حدود 10 تا 15 درصد از این رنگ¬ها هدر رفته و به¬عنوان آلاینده¬ای مضر و سمی وارد فاضلاب¬های مربوط به این صنایع می¬شود. این رنگ¬ها نه تنها تهدیدی برای منابع آبی، خاک و اتمسفرند بلکه سبب مشکلات جدی برای دیگر موجودات زنده در اکوسیستم و حتی انسان هم هستند، چراکه دارای خاصیت جهش¬زایی بوده و سرطانزا هستند. همین باعث شده که حذف این رنگ¬ها از محیط¬زیست به امری ضروری تبدیل شود. روش¬های مختلف فیزیکی و شیمیایی برای درمان آلودگی صنایع مختلف ازجمله صنعت نساجی وجود دارد که در ادامه استفاده از روش¬های درمان بیولوژیکی به¬عنوان روش جایگزین و مطمئن درسال¬های اخیر به¬کار می¬رود، چراکه روش¬های زیستی ارزان بوده و دوستدار محیط¬زیستند. در این روش¬ها از میکروب¬ها جهت حذف رنگ استفاده می¬شود. یکی از مهم¬ترین میکروارگانیسم¬های مورداستفاده در تجزیه رنگ¬ها باکتری¬ها می¬باشند. در این پژوهش از دو گونه اسینتوباکتر(اسینتوباکتر لووفی و اسینتوباکتر بائومانی) که به¬طور استاندارد تهیه شدند استفاده شد. این دو باکتری در دو سیستم جداگانه که شامل محیط¬کشت و رنگ بود مورد بررسی قرار گرفتند. شرایط مختلف برای بهینه¬سازی رنگزدایی ایندیگوکارمین از سوی دو سیستم آزمایش شد. این شرایط شامل زمان، غلظت اولیه رنگ، ph و دما بود. بعد از اینکه چهار عامل فوق بهینه شدند، مشخص شد سیستم اول که شامل اسینتوباکترلووفی است در شرایط بهینه به¬دست آمده، یعنی زمان 54 ساعت، دما 50 درجه سانتی¬گراد و غلظت 150 میلی¬گرم¬درلیتر در 9 ph= به میزان 02/99 درصد توانایی رنگزدایی دارد و سیستم دوم که حاوی اسینتوباکتر بائومانی است در شرایط بهینه یعنی زمان 66 ساعت، دما 55 درجه سانتی¬گراد و غلظت 100 میلی¬گرم¬درلیتر در 10ph= به میزان 88/98 درصد توانایی رنگزدایی از ایندیگوکارمین را دارد. پس سیستم اول نسبت به سیستم دوم توانایی بیشتری در تجزیه رنگ ایندیگوکارمین دارد.